Op zoek naar inspiratie voor deze column, las ik mijn columns van de afgelopen jaren nog eens terug. Welke onderwerpen zijn besproken en wat zou ik deze keer willen bespreken?
In mijn eerste column die ik zo’n vijf jaar geleden schreef stond: “in mijn praktijk help ik vrouwen om los te komen van beperkende overtuigingen.”
Er is toch veel veranderd in al die jaren, zoals het loslaten van mijn eigen overtuiging: ‘alleen vrouwen te kunnen/willen coachen’. Inmiddels zijn ook de mannen niet meer weg te denken uit mijn praktijk en is de verhouding mannen/vrouwen ongeveer gelijk.
Wanneer de verandering begon, weet ik niet meer. Zo gaat het bij verandering. Je gaat dingen anders doen, na een tijdje weet je niet eens meer hoe je het voorheen deed en is het nieuwe gedrag de normaalste zaak van de wereld, alsof het nooit anders is geweest.
Het feit dat mijn praktijk ook goed bezocht wordt door mannen zou kunnen komen omdat veel mannen houden van een nuchtere aanpak en praktische oplossingen zoals EMDR (een techniek om nare herinneringen te verwerken).
De tijd dat het liedje: “Een man mag niet huilen” uit de transistorradio schalde is gelukkig voorbij. Mannen huilen ook, net als vrouwen. Sommige mannen huilen niet, net als sommige vrouwen. En hoe mooi is het dat alles er gewoon mag zijn.
Ook al vinden mensen het soms lastig hun emotie te tonen, voor mij als coach is het fijn als dat wel gebeurt. Het is een teken dat iemand zich veilig genoeg voelt om emotie toe te laten en zijn/haar verhaal met mij te delen. Veiligheid die nodig is om verder te komen, de diepere laag bespreekbaar te maken.
Hoe belangrijk het is om alles ‘op tafel te gooien’ blijkt als met een EMDR-sessie niet het gewenste effect wordt behaald. Dan is het (bijna) zeker dat er nog iets onbesproken is gebleven. Soms is de schaamte of het verdriet té groot, hoe veilig de setting ook is. De vraag die ik dan stel is: “Welk verhaal laat zich vandaag liever niet zien?”
In mijn praktijk is ruimte voor alle verhalen, van mannen, vrouwen, jongeren. Met of zonder emotie, want pas als het verhaal zich durft te laten zien, begint de echte verandering.